Just another day in the world we live

ELIJAH BALEY

ur. 1993, Nowy Jork | Wydział zabójstw DPD, od roku w stopniu porucznika | Dla przyjaciół Lije | Mąż Jesse i ojciec szesnastoletniego Bena | Niepoprawny mieszczuch i domator | Lekki lęk przed podróżami na wielkich otwartych przestrzeniach | Wciąż rzuca ogranicza palenie | Uzależniony od technologii - tej wygodnej i praktycznej, a nie od tych cholernych robotów | Szczerze nie znosi androidów no poza jednym, który jakimś cudem go nie irytuje i nie chodzi ciągle kretyńsko uśmiechnięty, ale on się nie liczy... i może jeszcze poza tym dziwakiem | Tendencja do obwiniania androidów o co się tylko da nawet jeśli się nie da | Mistrz teorii spiskowych

AKTA SPRAW

Tu się niebawem coś pojawi, zarówno w tym pasku, jak i ukryte pod odznaką. Akta również niebawem zostaną udostępnione. ;)

To oczywiste, że życie musi ci się komplikować na każdym kroku. Zwłaszcza, że naprawdę bardzo lubisz rutynę. Masz swoją codzienność, która nawet jeśli bywa irytująca, jest ci dobrze znana i nie wymaga od ciebie nic ponad to co dobrze ci znane i bezpieczne. Lubisz swoją pracę, zwłaszcza kiedy osiągasz sukcesy, nie wybijając się zanadto. Łatka bohatera to same kłopoty i życiowe komplikacje. Zdecydowanie wolisz umiarkowane zasługi, pozwalające ci cieszyć się kolejnymi wygodami i nagrodami za dobrą służbę, niż sprawy, po których trafiasz na pierwsze strony gazet. Do tej pory było ci dobrze. Każdego dnia robiłeś coś sensownego, dzięki czemu w tym mieście żyło się lepiej. Spędzałeś czas z kolegami z pracy, narzekałeś, że powinieneś w końcu rzucić palenie i że e-papierosy to nie to samo co prawdziwy tytoń, odbierałeś wciąż telefony od Jesse, która znów usłyszała w radiu, o jakimś wypadku lub strzelaninie i musiała dziesięć razy upewnić się czy wszystko z tobą w porządku, a po pracy zwykle miałeś trochę wolnego czasu dla syna lub na uprawę tego idiotycznego ogródka, którym od jakiegoś czasu próbujesz sobie udowodnić, że potrafisz żyć bez cudów technologii. Oczywiście były też minusy, jak choćby kapitan, który najwyraźniej cię nienawidzi, bo non stop musi uszczęśliwiać cię tym cholernym plastikiem, o imieniu Sammy, zupełnie jakby nie można było zatrudnić do tej pracy jakiegoś człowieka. Potem wszystko się skomplikowało. Zupełnie jakby życie w swej złośliwości postanowiło zebrać do kupy wszystko to czego szczerze nie znosisz i skumulować to w postaci jednego androida. Przesadnie podobnego do człowieka, będącego dowodem, że niebawem kolejne rzesze ludzi stracą pracę. Androida stworzonego przez tych wywyższających się snobów, którym już chyba z nudów przychodzą do głowy zdecydowanie nienormalne pomysły. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że wbrew temu wszystkiemu, oraz samemu sobie, szczerze uwielbiasz tego androida i traktujesz go jak człowieka. Oczywiście są też dobre strony. Masz wspaniałego przyjaciela, którego wciąż próbujesz przekonać, że nie jest maszyną tylko żywą istotą. Świetnie współpracujecie, rozwiązaliście już dwie niecodzienne sprawy, które zapewniły ci awans. I kiedy wszystko zaczęło się w końcu układać, wszystko musiało się skomplikować na nowo. Jak na ironię miałeś rację snując swoje "idiotyczne" teorie przeciwko androidom. Pomyliłeś się tylko co do konkretnego androida, ale cała reszta się zgadza. Nie sądziłeś, że któregoś dnia zatęsknisz za starymi dobrymi czasami, kiedy to ludzie zabijali ludzi. W całej tej pochrzanionej sytuacji ulgę przynosi ci tylko myśl, że tym razem to nie ty musisz bujać się z tą koszmarną sprawą i nowym cudem techniki przysłanym przez CyberLife.

Nie wiem co ja robię, ale wiem, że jest to coś bardzo fejbjulus... To moja pierwsza postać w tym stylu i nie mam zielonego pojęcia, co z tego wyjdzie, ale kocham Quinlana i robię to wszystko z miłości! ♥ W karcie Asimov i Skillet, a mordeczki użycza Robert Downey Jr. Bajery będą z czasem uzupełniane, a wszystko w KP się scrolluje. Zapraszam na wątki i powiązania (żona i syn poszukiwani!), gadulec - 60664974 ;) P.S. #SaveJander